تفاوت سینگل مود و مالتی مود
سینگل مود بودن فیبر نوری به این معنا است که فیبر در یک زمان معین تنها یک نوع از حالت نور را منتشر کرده و انتقال میدهد. در صورتیکه مالتی مود بودن فیبر در معنای منتشر ساختن و انتقال دادن چندین حالت نور در یک زمان است. البته عمده تفاوت فیبر نوری Single Mode و Multimode در قطر هسته فیبر، طول موج و منبع نور فیبر، پهنای باند، روکش رنگی آن، مسافت و هزینه نهایی است.
قطر هسته
قطر هسته فیبر نوری سینگل مود بسیار کوچکتر از قطر هسته فیبر مالتی مود است.
معمولا قطر هسته فیبر سینگل مود حتی اگر که موارد (اندازههای) دیگری نیز در دسترس باشد (قطر هسته این فیبرها بین 7.6 میکرومتر تا 10 میکرومتر است)، 9 میکرومتر میباشد و به طور عمده قطر هسته فیبر نوری مالتی مود 50 میکرومتر و 62.5 میکرومتر است که این قطر بزرگ در مقایسه با طول موج پرتو نوری که حمل میکند، این امکان را فراهم ساخته است تا قابلیت “جمع آوری نور” بیشتری داشته باشد و اتصالات را سادهتر نماید.
ناگفته نماند که قطر روکش (cladding) هر دو نوع فیبر سینگل مود و مالتی مود 125 میکرومتر است. این روکش هسته نقشی اساسی در شکست نور برای حرکت صحیح آن در فیبر ایفا میکند.
همچنین لازم به ذکر است که تضعیف یا میرایی فیبر نوری در نوع مالتی مود نسبت به نوع سینگل مود به دلیل هسته بزرگ آن بیشتر است چرا که فیبر سینگل مود هسته بسیار کوچکی دارد، از این رو نوری که از این کابلها عبور خواهد کرد در مسیر مستقیمتری حرکت کرده و بارها منعکس نمیشود و این میرایی یا تلفات نوری را به حداقل میرساند.
طول موج و منبع نور
با توجه به اندازه بزرگ هسته فیبر نوری مالتی مود، برخی از منابع کمهزینه نظیر دیودهای ساطع کننده نور (LEDs) و لیزر تابش سطحی با کاواک عمودی یا ویسل (VCSEL) که به ترتیب در طول موجهای 850 و 1300 نانومتر کار میکنند به عنوان منبع نور در کابلهای فیبر نوری مولتی مود مورد استفاده قرار میگیرند. این در حالی است که منابع نور شناخته شده برای فیبر نوری سیگنال مود، لیزر و لیزر دیودی است و طول موجی که عمدتا در فیبر نوری سینگل مود مورد استفاده قرار میگیرد 1310 و 1550 نانومتر است.
پهنای باند
پهنای باند فیبر مالتی مود توسط حالت نور آن محدود میگردد و در حال حاضر حداکثر مقدار آن 28000 مگاهرتز در کیلومتر برای فیبر مالتی مود OM5 است. این در صورتی است که پهنای باند فیبر سینگل مود از لحاظ تئوری نامحدود است چرا که در یک زمان مشخص تنها یک حالت نور اجازه عبور دارد.
رنگ پوشش یا همان غلاف
برخی اوقات از رنگ پوشش یا همان غلاف کابل میتوان به نوع آن پی برد. بر اساس استاندارد TIA-598C، برای کاربردهای غیر نظامی، کابل سینگل مود با پوشش بیرونی زرد رنگ و فیبر نوری مالتی مود با روکش نارنجی یا آبی دریایی (آکوا، سبز-آبی) مشخص میشود.
خلاصه
از مقایسهای که میان کابل فیبر نوری سینگل مود و کابل فیبر نوری مالتی مود انجام شد میتوان نتیجه گرفت که سیستم کابل کشی فیبر سینگل مود در برنامههای کاربردی انتقال داده دوربُرد (مسافت طولانی) و به طور گسترده در شبکههای حامل، شبکههای کلان شهری (MANs-Metropolitan area network) و شبکههای نوری پسیو یا غیر فعال (PONs) به کار میروند. این در حالی است که سیستم کابل کشی فیبر نوری مالتی مود دسترسی کوتاهتری دارد (برای مسافتهای کوتاه مناسب است) و به طور گسترده در سازمانها، مراکز داده و شبکههای محلی (LANs) مورد استفاده قرار میگیرد.
البته مهم نیست که کدام یک را انتخاب میکنید، بر اساس هزینه کل فیبر نوری، انتخاب نوعی که به بهترین شکل با نیازهای شبکه شما مطابق باشد، وظیفهی مهمی برای هر طراح شبکه خواهد بود.